Kolonialisme in het onderwijs - Wetenschappelijk racisme

Zoals jullie reeds geleerd hebben kent het wetenschappelijk racisme een lange geschiedenis. Al in de Oudheid kwamen de Griek Hippocrates en de Romein Vitruvius met theorieën die stelden dat donkere mensen laffer, zwakker en banger waren dan blanke mensen. Dergelijke theorieën bleven terug komen gedurende de geschiedenis. In de 19e eeuw werd dit versterkt doordat het polygenisme in zwang raakte. Deze stroming gaat er vanuit dat er verschillende rassen bestaan en dat daar ook in hiërarchie in aangebracht kan worden. Deze wetenschappelijk racistische theorieën zijn in de praktijk gebracht door de kolonisten. Maar ook bij de nazi’s en de Apartheid in Zuid-Afrika werden racistische theorieën in de praktijk gebracht om de racistische handelingen te rechtvaardigen. Hieronder zullen de racistische theorieën die aan de grondslag liggen van het nazisme en de Apartheid behandeld worden.

​

De racistische wetenschap van het nazisme en de uitwerkingen

Een aantal theorieën zijn belangrijk geweest voor de ontwikkeling van racisme binnen het nazisme zoals die opkwam in de jaren dertig van de twintigste eeuw. Allereerst was er de degeneratietheorie van Arthur de Gobineau. In zijn boek The Inequality of Human Races beschreef De Gobineau de fysieke en intellectuele ongelijkheid van de menselijke rassen. Hij bracht, op een naar zijn mening wetenschappelijke manier, een hiërarchie van menselijke rassen aan. In deze hiërarchie zijn de witte rassen superieur en de negroïde rassen inferieur. Door op de onderstaande knop te drukken kan je uit The Inequality of Human Races fragmenten lezen waarin De Gobineau zijn hiërarchie onderbouwt.

​

​

Belangrijk voor het nazisme was de term ‘degeneratie’ die De Gobineau gebruikte. In The Inequality of Human Races legt De Gobineau uit dat degeneratie er voor zal zorgen dat een ras afzwakt en uiteindelijk zal uitsterven. Dit is dan ook de grondslag aan Hitler’s idee om rassenvermenging tegen te gaan, dit idee rechtvaardigde de nazi’s om de rassenwetten van Neurenberg in te voeren. In deze rassenwetten werd onder andere gesteld dat het verboden was seksuele relaties of huwelijken aan te gaan als niet-Joodse Duitser met een Jood. Door op de onderstaande knop te drukken kan je De Gobineau’s uitleg van degeneratie lezen.

Een andere wetenschapper die van grote invloed geweest is op het racistische denken van de nazi’s is Hans Günther. In zijn boek Racial Science of the German People deelde hij de Europese volkeren onder in zes rassen. Van deze zes rassen was het Noordse ras het meest nobel en de grondlegger was van de invloedrijke culturen in de wereld. Het Noordse ras bestond volgens Günther uit lange, blonde mensen. Uit deze notie haalde Hitler zijn idee van het Arische ras. Het tegenovergestelde van deze superieure Noordse mensen, stelde Günther, waren de Joden. Günther argumenteerde dan ook dat de Noordse mensen zich moesten verenigen om hun superioriteit tegenover de Joden veilig te stellen.

Een derde stroming die invloedrijk was op de ontwikkeling van het nazistische racisme was het sociaal darwinisme. Deze stroming is bekend van de ‘survival of the fittest’, hierin staat centraal dat de sterksten overleven. Door kunstmatige selectie kon een volk versterkt worden, zo was het idee van Hitler. Dit werd ook wel eugenetica genoemd, dit kan weer opgesplitst worden in positieve eugenetica (hierbij worden de meest ‘geschiktste’ mensen, in het geval van de nazi’s het Arische ras, aangemoedigd om zich voort te planten) en negatieve eugenetica (hierbij worden de minst ‘geschikte’ mensen, in het geval van de nazi’s de Joden, gehandicapten en zigeuners, uitgeschakeld door ze te steriliseren of vermoorden). De meest bekende vorm van negatieve eugenetica is het transporteren van Joden naar de concentratiekampen zoals Auschwitz. Maar er zijn ook minder bekende manieren waarop Hitler het Arische ras probeerde te versterken met behulp van positieve en negatieve eugenetica. Hieronder staan twee korte filmpjes die hierover gaan: